ทัด ๑ หมายถึง ก. เอาสิ่งของหรือดอกไม้เหน็บหูตรงบริเวณที่เรียกว่า ทัดดอกไม้.น. เรียกทรงผมผู้หญิงที่มีผมยื่นยาวทั้ง ๒ ข้างจอนผมสําหรับทัดหูว่า ผมทัด.
น. ส่วนอวัยวะบริเวณระหว่างหูกับขมับ.
ว. เท่าเทียม, เสมอ, เช่น ฝีมือทั้งสองฝ่ายนั้นดีทัดกัน. (พงศ. เลขา).
ว. เท่าเทียม, เสมอ, เช่น ฝีมือทั้งสองฝ่ายนั้นดีทัดกัน. (พงศ. เลขา).
น. ชื่อกลองชนิดหนึ่งที่ขึ้นหนังตรึงแน่นทั้ง ๒ หน้า เรียกว่า กลองทัด.
(กลอน) ก. ต้านไว้, ทานไว้.
ก. กล่าวหรือแสดงออกเป็นทํานองห้ามหรือท้วงเพื่อให้งดไว้.
น. กระดานมีด้ามสําหรับโกยข้าวเปลือก.